Historia

1816 - Początki Mysłakowic

U podnóża Karkonoszy położonych było kilka domów, które tworzyły osadę Mysłakowice. Ludność Mysłakowic żyła z uprawy ziemi, z chałupniczego przędzenia i tkania lnu. W honorze każdej gospodyni było posiadanie i ubieranie się w ubiór z tkanin lnianych, które wykonała sama. Często zmieniali się właściciele osady. Najpierw były to dwa rody: w XVI wieku Mysłakowice należały do rodziny von Zeidlitz, linii Affe, a w XVII wieku - do rodziny von Reibnitz. Następnie osadę odziedziczył kuzyn Maksymiliana von Reibnitz - Karol Fryderyk von Kottwitz. Historia Mysłakowic rozpoczyna się w 1816 roku, gdy zostają one sprzedane przez von Kalckreuthów Augustowi Niethardtowi von Gneisenau. Gdy przewodnik i ojciec tyrolczyków, Jan Fleidel opisywał królowi w Berlinie ciężkie położenie swych towarzyszy, uzyskał zapewnienie otrzymania natychmiastowej pomocy. Na skutek interwencji hrabiny Reden przyjęto uchodźców z Tyrolu na tereny królewskich Mysłakowic. Działo się to w roku 1837. Ten szeroki gest miał jednak to w sobie, że uchodźcy z Tyrolu na przydzielonych im skrawkach ziemi uzyskiwali w uprawie ziemi lepsze rezultaty niż popadający w coraz to większą biedę i nędzę - śląscy tkacze. Już te względy spowodowały, że na skutek rozdzielenia zbędnych ziem, królewska władza zdecydowała się dla dobra tkaczy śląskich urządzić w Mysłakowicach przędzalnię mechaniczną. Minister Rother energicznie podjął się tego zadania.

1839 - Decyzja o budowie Zakładu

Dnia 28 lutego 1839 r. Rother wydał polecenie Królewskiemu Generalnemu Dyrektorowi Towarzystwa Handlu Morskiego - założenia specjalnego konta noszącego tytuł: "Założenia Mechanicznych Przędzalni Lniarskich w Górskich Terenach Dolnego Śląska". Budowniczy Hamann 12 lutego 1839 r. miał polecenie przygotowania projektów przebudowy istniejących zabudowań na terenie górnego dworu, a Rzeczoznawca Radca Handlowy Rufer miał zbadać te projekty i skontrolować ich przydatność. Zadecydowano o wzniesieniu nowych pomieszczeń dla przędzalni. Duże zróżnicowanie terenu umożliwiało zainstalowanie koła wodnego o średnicy 34 stóp na odnodze rzeki Łomnicy przepływającej przez tereny objęte budową. Koło to dało napęd mocy 30 koni mechanicznych.

Jeszcze w 1839 r. minister wydał zlecenie dla zakładów budowy maszyn we Wrocławiu na wykonanie prząśnic mechanicznych. Jednocześnie wychowanek i protegowany królewskiego instytutu przemysłowego Ferdynand Wilhelm Kaselowsky został wysłany na dalsze studia do Anglii, Francji i Belgii, ponieważ on właśnie miał w objąć kierownictwo przędzalni. Minister ustalił dzień 1 VI 1843 r. jako dzień rozruchu przedsiębiorstwa. Budowa budynku przędzalni i przebudowa stajni owiec przeciągnęła się tak znacznie, że dopiero pod koniec 1843 r. można było ustawiać maszyny - zamówione w kraju i w Anglii. W maju 1844r. przeprowadzono pierwszą próbę z uruchomionymi maszynami. W dniu 1 czerwca 1844 r. nastąpiło wyprodukowanie pierwszych kilogramów przędzy przędzonej mechanicznie.

W październiku 1844 czynnych było 1840 wrzecion, w listopadzie - 2080, w grudniu - 2344, natomiast w roku 1864 - 13300. Produkowano tkaniny lniane o 4 szerokościach, tkaniny ścierkowe, płótno pospolite domowe, delikatne tkaniny szare, płótno żaglowe, drelich surowy, drelich w paski kolorowe, ręczniki zwykłe. W 1864 r. pożar strawił starą przedzalnię (4 sale) jednak przebudowa budynku przędzalni w jego obecnych zarysach nastąpiła w krótkim czasie.
1867 - Pierwszy złoty medal na wystawie w Paryżu

W 1867 r. na światowej wystawie przemysłowej w Paryżu Mysłakowickie Zakłady Lniarskie otrzymały złoty medal za ekspozycję swoich wyrobów. W 1872 r. zakład nabył bank Roberta Thode. W zakładzie czynnych było 97 krosien mechanicznych. W roku 1874 nastąpiło uruchomienie nowo wybudowanej tkalni z 260 warsztatami tkackimi (mechanicznymi). W roku 1882 nastąpiło otwarcie linii kolejowej Jelenia Góra - Mysłakowice; ułatwiło to transport materiałów zaopatrzeniowych i wyrobów gotowych. W 1883 r. oddano do użytku przebudowany budynek bielnika i wykańczalni. W 1889 uruchomiono szwalnię.

W czerwcu 1894 roku powódź unieruchomiła zakład na 14 dni. W 1909 r. rozpoczęto budowę kolonii robotniczej (4 budynki). W okresie I wojny światowej zakład produkował dla celów wojennych tkaniny ręcznikowe, żaglowe, drelichy, płótno samolotowe. Lata 1927 - 1928 były czasem kryzysu. W roku 1929 zanotowano straty w wysokości 425 tys. marek. Z istniejących w tym czasie na Śląsku 22 zakładów lniarskich unieruchomionych zostało 11. W 1941 r. transportowano dwustu więźniów do pracy przymusowej w zakładzie. W 1943 r. - kolejnych trzysta osób. W latach 1943 - 1944 uruchomiono produkcję wojenną - były to części dział przeciwlotniczych, aparatury elektryczne itp., kompletowane w Podgórzynie.
1945 - Odzyskanie zakładu i nadanie nazwy "Orzeł"

22 maja 1945 r. armia czerwona wyzwoliła Mysłakowice, uwolniono jeńców. 1 listopada 1945 nastąpiło przejęcie zakładu przez Polaków oraz nadanie nazwy "Orzeł" przez pierwszą załogę. W roku 1961 na Targach Poznańskich po raz pierwszy prezentowane były tkaniny ubraniowe "Orła". W 1966 r. 80% produkcji sprzedawane było do USA, Anglii, Skandynawii, Niemiec i Australii, zatrudnienie wynosiło 2680 pracowników.

W latach 70 - 80-tych XX wieku zakład był kierowany przez zjednoczenia, które zajmowały się sprzedażą wyrobów i narzucały plany produkcji setek tysięcy metrów tkanin obrusowych, dekoracyjnych, serwet, prześcieradeł szpitalnych itp.
1995 - Prywatyzacja Zakładu

W 1995 r. "Orzeł" wszedł do programu NFI, 1 marca 1995 r. nastąpiło przekształcenie przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa. 24 lipca 1998 r. pierwsze notowanie akcji ZL "Orzeł" S.A. na CeTO.
2007 - Debiut na Giełdzie Papierów Wartościowych

15 lutego 2007r. Spółka przeniosła swoje walory na GPW w Warszawie.

1.07.2010r Ogłoszona została upadłość Spółki Akcyjnej.
Od czerwca  2012r.przedsiębiorstwo zostaje zakupione  przez nowych właścicieli  i reaktywowana zostaje produkcja tkanin lnianych już jako  Orzeł Sp. z o.o.
W oparciu o nowoczesny park maszynowy jak i zaangażowanie i doświadczenie załogi, mamy nadzieję kontynuować dobre tradycje lniarskie z jakich zawsze słynęły  Mysłakowice.